یکی طفل دندان برآورده بود            ***         پدر سر به فکرت فرو برده بود

که من نان و برگ از کجا آرَمَش؟       ***            مروّت نباشد که بگذارمش 

چو بیچاره گفت این سخن نزد جفت ***           نگر تا زن او چه مردانه گفت

مخور گول ابلیس، تا جان دهد         ***  هر آن کس که دندان دهد نان دهد

(سعدی)

اشعار هم مضمون

گفت از ضعف توکل باشد آن             ***    ور نه بدهد نان، کسی کو داد جان

جمله را رزّاق روزی می‌دهد              ***    قسمت هر کس به پیشش می‌نهد

(مولوی)
مور را روزی از سلیمان نیست *** که ز روزی‌دهِ سلیمان است.

(خاقانی)

«وَ ما مِنْ دابَّةٍ فِی الاَرْضِ اِلاَّ عَلَی اللهِ رِزْقها؛ هیچ جنبده‌ای در روی زمین نیست مگر اینکه روزی‌اش بر عهده خداست». (هود: 6)
امام علی(علیه السلام): «عِیالُهُ الخَلائِقُ، ضَمِنَ اَرْزاقَهُمْ، وَ قَدَّرَ اَقْواتَهُم؛ همه مخلوقات، جیره‌خوار خدایند، او روزی آنان را ضمانت کرده و خوراکشان را مقدّر ساخته است».
امام علی(علیه السلام): «لِکُلِّ ذی رَمَقٍ قُوتٌ؛ هر جانداری، روزی خود را دارد».

پیامها

1. روزی هر کسی را خداوند ضامن است.
2. نباید غم روزی فرزندان را خورد.
3. خدای که برای راحت‌تر غذا خوردن بچه به او دندان می‌دهد، حتماً فکر روزی او را نیز کرده است.
این ضرب‌المثل در موارد ذیل به کار می‌رود: 1. در توجه و تنبّه دادن به روزی‌رسانی خداوند. 2. بزرگ‌ترها به کوچک‌ترها هنگام غصه خوردن از آمدن فرزند یا اختیار زن می‌گویند.(2)

ضرب المثل های هم مضمون

ـ برای کلّه ماهی‌‌خور، کله ماهی پیدا می‌شود.
ـ بی‌مگس هرگز نماند عنکبوت.
ـ تا حیاتی هست ما را، روزی ما می‌رسد.
ـ جان بی نان به کس نداد خدای.
ـ خدا، دهن باز را بی‌روزی نمی‌گذارد.
ـ خدا، روز‌ی‌رسان است.
ـ نیم نانی می‌رسد تا نیم جانی در تن است.
ـ الرِّزقُ عَلَی اللهِ.(3)